Laos; een kip uit mn lijf & meer Thaise avonturen

Inmiddels zitten we op Koh Phi Phi, een eiland in het zuiden van Thailand, maar laten we nog even terugblikken naar Laos. We waren geindigd bij mn verjaardag, oftewel een ENORME hangover, eentje uit duizenden. Lang leve het goedkope Thaise bocht. Maar hee, een van de beste verjaardagen ever mag wat fysieke tegenslagen kosten, toch?
Na nog een dag op de boot, die ik voornamelijk misselijk of slapend heb doorgebracht, kwamen we aan in Luang Prabang.
Op de kade ontmoetten we onze engelse prince William look-a-like en duitse vriendin (Luke en Kirsten) weer en zij hadden al een leuk hostel op het oog, een heel leuk gezellig guesthouse vlakbij een fantastisch restaurant; Utopia. Utopia had gezellig paars licht, kussens en lage tafels op de grond, met waterpijpen en chille muziek.
Dit restaurant is gelegen aan de rivier en echt een aanrader voor iedereen die nog eens naar Luang Prabang gaat! Het wordt gerund door een Canadees die een fantastische mix van Laotiaans en westers voedsel op de kaart heeft gezet. Best een kunst, want hier in Thailand is het thaise eten in een westerse vreetschuur niet te doen. Li had deze week gebakken Shrimps besteld, krijgt ze tempura garnalen met een flinke westerse dikmakende deeglaag eromheen. Bah! Het is hier duidelijk te zien waarom deze mensen gewoon veel gezonder leven. Het eten is eenvoud, maar zeer smakelijk door het gebruik van lekkere kruiden.

De kerstavond hebben we wederom doorgebracht in Utopia, met een hele groep backpackers; Marcus, Klaas en Kirsten, Luuk en Kevin (een jongen uit Detroit die zich bij hen had aangesloten) kwamen ook nog even. Wederom heerlijk gegeten, en vervolgens nog een drankje gedaan in de Hives bar, maar ook deze sloot na een half uur. Het gekke is, dat daarna het enige dat nog open was, de bowlingbaan bleek. Wij hebben eens even flink bewezen dat bowlen met een flinke slok op zn burgelijkheid compleet verliest, en de ballen werden nog net niet de baan op 'gekopt', zoals een 'wijlen jackasser' waarvan ik de naam ben vergeten in het verleden een keer zonder succes heeft geprobeerd.(Hij kopte dan overigens ook de zwarte bal met de dood tot gevolg) Zo wild ging het er bij ons niet aan toe, maar Li heeft het in ieder geval gepresteerd om haar bal een andere baan op te gooien dan de onze. Helaas was het geen strike, dat was pas een prestatie geweest;=)
De volgende dag hebben we nog een mooie brug bekeken over de Mekong en een aantal prachtige boeddhabeelden op de heuvel, waarna we boven werden beloond met een meer dan geweldig uitzicht over de stad.

' S nachts zijn we vertrokken naar Vang Vieng, een vreselijke busrit met superveel bochten en kuilen in de weg. Er zijn nauwelijks verharde wegen in Laos, dus je kunt je voorstellen wat een ervaring dit was. Midden in de nacht om 4 uur aangekomen en naar een mooi hostel gebracht. Bij binnenkomst kregen we meteen een bordje te zien met: rook geen marihuana op straat alleen in je hotelkamer en "don't try mushroom, some people very crazy, and die after" De volgende dag bleek dat overal op de kaart in bijna elk restaurant gewoon een happy pancake (opium), en Magic pancakes (paddestoelen) ziet staan. Aardig gek dat dit gewoon op de menukaart staat, terwijl je hier en in Thailand in principe gewoon de doodstraf krijgt voor dat soort dingen. Wij hadden er dan dus ook weinig interesse, maar op straat genoeg 'gekken' gezien die wel dol waren op een beetje risico. Maar goed eindelijk in bed, ik zeg tegen Li; heerlijk eindelijk slapen, en vervolgens een geluid buiten: KUKELUKUUUUU:) NEEEE HE, niet een haan. Maar weer uit bed, en oordoppen gepakt.
Onderweg waren we een aantal Fransen tegengekomen, en met hen zijn we de volgende dag naar Blue Lagoon gegaan, een heel mooi blauw meer. Hier zat tot onze verrassing ook een supermooie grot bij, die we met slippers hebben gehiked. Best stoer, dacht ik zo:)
Die middag gingen we naar de rivier, waar je kunt tuben. Het tuben is waarvoor iedereen naar Vangvieng komt. Je kunt met je eigen zwemband door de rivier van bar tot bar. In de barren kan je dan buckets of cocktails met drank bestellen. Een cocktailtje heb je al voor 20.000 kip (2 euro) In een van de barren kwamen we onze matties Klaas en Marcus weer tegen, die een dag eerder naar VangVieng waren gegaan. Je begrijpt, na een bar of twee (en nog een paar drankjes meer) ben je niet meer zo kritisch en het bleek nog best moeilijk om weer in je band te springen en naar de volgende bar 'af te reizen' . Tel daar de onhandigheid van Li bij op, die dus naast in plaats van in de band in de rivier sprong. Ik heb in ieder geval tot aan de volgende bar in een deuk gelegen. Om een uur of 18.00 was het afgelopen, en gingen we terug naar het dorp, waar we samen met Marcus en Klaas alle westerse gerechten hebben besteld op de kaart (lees: pizza met mayonaise en andere exotische uitspattingen)
De volgende dag zijn we weer met een fantastische bus afgereisd (lees: bij elke kuil werd je zonder overdrijven minimaal een halve meter gelanceerd van je stoel) naar de hoofdstad. In de hoofstad hebben we gegeten bij een heerlijk restaurant, waarvan een man uit San Fransisco eigenaar was. Hij vertelde dat hij al 8 jaar in Laos woonde, en zijn vrouw op een vakantie had ontmoet. Hij vertelde ons dat de meiden die bij hem werkten vanuit de jungle van Cambodia kwamen en daardoor harde werkers waren. Het gebeurde met eerder aangenomen (en ook weer ontslagen) medewerkers uit de stad nogal eens, dat ze de eerste 3 weken heel hard werkten, en dan geen reet meer uitvoerden. Omdat ze dan hadden geproefd aan de luxe, een eigen telefoon hadden, en het niet meer nodig vonden om hard te werken. Hij vertelde nog dat hij het land op sommige plaatsen ook achteruit zag gaan van het toerisme, en dat VangVieng (waar wij net vandaan kwamen) daar een goed voorbeeld van was. Mensen respecteren niet altijd de cultuur van Laos, en onder invloed van drank en drugs soms heel onbeschoft gedragen, iets waar hij zich als import-local best wel boos over maakt. Na het zien van alle gekke engelsen (lees: mallorca-volk) in VangVieng konden we ons daar iets bij voorstellen. Vanuit de hoofdstad zijn we meteen doorgereisd naar Bangkok en Koh Phagnan. Een helse trip van 2,5 dag in bussen en boten, die ik in principe niemand kan aanbevelen. Ik werd een beetje ziek van de airco en slaap moeilijk in bussen. Maar we moesten tijd winnen, dus dit kon even niet anders.

Na 2,5 dag waren we eindelijk op Koh Phagnan, maar ons hotel bleek overboekt en kon helaas niets meer voor ons regelen. Voor Oud en Nieuw waren zo'n 40.000 mensen naar het eiland afgereisd, dus alle hotels hadden onderlinge afspraken, waaronder een verplicht diner van 50 euro en een minimaal aantal nachten van 7. Dit doen ze omdat het eiland na een fullmoon altijd uitgestorven is. en ze op deze manier toch nog wat verdienen. Daar hadden we geen zin in, en een na een beetje rondlopen en checken van andere hotels kwamen we ineens op een dorm van 150 baht per nacht. Dit is omgerekend 2,5 euro. We hebben nog even getwijfels (het zag er niet zo comfortabel uit en was gewoon eigenlijk een homestay bij mensen thuis) maar na het inschatten van onze (zeer lage) kansen op het vinden van andere accomodatie hebben we het toch maar gedaan. De dag erna zijn we naar het strand gegaan, eindelijk ons eerste dagje strand van de vakantie! Die avond hebben we het eerste feestje gepakt, de Half Moon party. Dat het inderdaad ' halvenbak' was dat bleek, want het was echt een baggerfeest. Ze draaiden alleen maar trance, dus we zijn na een paar uur weer in de tuktuk naar huis gestapt.
Een de volgende dag was het dan eindelijk zo ver, de echte party waarvoor we stad en land waren afgereisd: de Full moon oud en nieuw party, een feest voor zo'n 40.000 man op het strand van Haad Rin, het meest zuidelijke gedeelte van het eiland! Na een heerlijk buffet om een goede bodem te leggen, zijn we het strand opgelopen met onze eigen gefabriceerde cocktailbucket.
De muziek was overal een beetje gaar, en minimaltechno trekken wij vrij lastig zoals iedereen weet, dus we hebben maar wat dansjes gedaan bij alle stages met foute commerciele muziek die het strand rijk was. Onderweg struikelden we hier en daar over mensen die het hadden gepresteerd om om 22.00 uur zichzelf al knock out te zuipen, en ik zag zelfs een engelse vrouw met een kind op haar rug vastgebonden, al wankelend in de zee. Gelukkig stond haar man erbij, hoewel hij ook niet al te helder overkwam. Ik heb veel gezien in mijn leventje, maar dit sloeg wel alles. Al met al totale gekte, maar gelukkig hielden wij braveriken het niveau wat hoger:) De Thai hebben overduidelijk een vuurfetisj. Over het hele strand stonden nieuwjaarswensen in vuurletters, en overal waren fakkelbranders en kon je door een brandende hoepel duiken.
Om 00.00 uur hebben we geproost (Chokdi!) met een paar random engelsen, en werd er echt superfantastischmooi Chinees vuurwerk afgestoken. Jaa, daar kunnen we in NL nog wat van leren! Ik probeerde ook al een paar dagen contact te maken met een mattie (Remco of beter bekend als Boeing) uit Boxtel, die een half jaar aan het reizen is in Azie. Omdat hij geen telefoon heeft moest dit via Facebook, dus dit lukte helaas allemaal wat moeilijk. Maar om 00.15 liepen we elkaar toch spontaan tegen het lijf. Erg leuk, en we hebben er met zijn groep nog een hele gezellige avond van gemaakt. Het was sowieso een avond van toevalligheden, want in de tuktuk naar huis kwam Li ook nog een bekende uit Amsterdam tegen (Gerianne, vriendin van Hester) Dat geloof je toch niet, duizenden mensen, en toch bekenden tegenkomen uit NL:)
De volgende ochtend zaten we om 13.00 uur aan ons ontbijt, en er kwamen nog steeds mensen vanaf het strand terug van de fullmoonparty. Er was zelfs een engelsman die me hoorde praten en vroeg of ik Thais sprak. Dit is wel de meest creatieve interpretatie van onze taal die ik ooit heb gehoord.
Na Koh Phagnan zijn we afgereisd naar Koh Tao, een rustiger eiland ten noorden van Koh Phagnan.
Hierover volgende keer meer:)

Happy New year everyone!!