'Glamourpacking' stories

Allereerst: Merry Christmas en ontzettend bedankt voor de felicitaties voor mn verjaardag allemaal!! We zijn nu in Laos, een geweldig mooi land en fantastische mensen! Maar we blikken eerst even terug:
Toen ik op Schiphol aankwam werd mij verteld dat ik geen stoelnummer had, dus ik dacht meteen, fijn: overboekt. Eenmaal aangekomen bij de gate werd mij verteld dat ik na een kwartier moest terugkomen. Na dat kwartier werd mij verteld dat ik inderdaad overboekt was en Elite class zou vliegen, what the hell that may be. Elite class is: beenruimte, extra eten en een filmpje. En een hoop oude en rijke Thai met Louis Vuitton tassen. Kom ik aan met mn relaxte backpack broek. Maar who cares; eindelijk eens beenruimte:)
In Thailand aangekomen viel het me gelijk al op dat het zo'n andere wereld is. Overal pracht en praal; mooie schilderingen in het luchthavengebouw, en de paspoortcontrole is net Amerika. Je wordt direct op camera gezet; echter, hier kijken ze je nog niet direct als misdadiger aan.
Meteen een taxi gepakt en naar het hotel. Aangekomen in het hotel leek het net alsof ik Li ontmoette in Den Haag, maar dan nu aan de andere kant van de wereld. Heel vertrouwd. Ik lig meteen al in een deuk als blijkt dat Li haar haarfohn meeneemt, iets dat natuurlijk eigenlijk niet kan op backpackreis. Ik heb echter ook geen zak geleerd van mn vorige reis en heb toch weer teveel kleren meegenomen. Lachend bespreken we dat wij dan ook niet gaan doen aan backpacking maar aan 'glamourpacking'. De toon is gezet...
Samen zijn we een wandeling gaan maken door de wijk, die meteen heel 'Thais' aandoet. Men leeft vanuit een kamer, waar men de was doet, tv kijkt en waar de kinderen liggen te slapen...Het wordt al donker en de straat doet aan als een filmset. Het voelt alsof Reinout Oerlemans elk moment om de hoek kan komen; CUT! Maar hij komt niet, en we besluiten wat te gaan eten.
In een leuk eettentje dat eruit ziet als een gezellige woonkamer met 2 grote boekenkasten aan weerzijden, stoppen we onszelf vol met heerlijk Thais eten en drinken, voor omgerekend 10 euro. Na het eten heerlijk gaan slapen.
De volgende dag wilden we een tempel bezoeken, en een aardige meneer in een tuktuk bood ons aan om voor 20 baht naar alle toeristische plaatsen te rijden. 20 baht is omgerekend 50 cent, maar er ging nog geen bel rinken. Alles is hier immers goedkoop. We gingen eerst naar een groot gouden buddhabeeld, ook wel lucky buddha genoemd. Daar kon je vogels vrijlaten uit een kooitje voor 100 baht en eeuwige voorspoed, maar voor zulke onzin zijn wij sowieso veel te nuchter;)
Na de Lucky Buddha bracht hij ons naar de tourist office, helemaal prima want we hadden sowieso nog wat vragen. Aldaar aangekomen stippelden we met behulp van nog zo'n aardige meneer een mooie reis uit door Thailand. Dit kostte ons slechts 500 euro. Echter konden we niet zien waaruit het was opgebouwd, dus dat vroegen we na en berekende hij vervolgens. Hij wilde dat we meteen betaalden, maar mijn onderbuikgevoel (lees reiservaring) gaf aan dat we niet meteen op het eerste de beste ja moesten zeggen. We gaven aan eerst onze creditcards op te moeten halen en na een check in het hotel bleek dat we sowieso zouden zijn opgelicht voor het dubbele. Eenmaal buiten vertellen we onze tuktuk driver dat we het niet gaan doen en we gewoon naar de stad willen. Vervolgens brengt hij ons naar een tourist office waar we voor de 'grap' maar naar binnen gaan en wat blijkt deze is nog duurder (lees: nogmaals het dubbele) Eenmaal buiten zijn we klaar met de tuktuk-grapjes en nemen we een taxi naar het centrum waar we de prachtige What phio tempel bezoeken.
Eenmaal buiten willen we naar de rivier om een boot te nemen en ook hier probeert men ons weer een tuktuk in te krijgen met een slap verhaal (een dame spreekt ons aan om ons te helpen met de kaart en zegt dat ze bij de tempel werkt) Wij vertellen van ons eerdere avontuur met de tuktuk en ineens kunnen we het afstandje toch ook best lopen volgens haar. Yeah right:)
We vervolgen onze weg naar China town. Stel je de meest lelijke meuk van de Intertoys en de Markt voor, gooi daar een zooitje glitters overheen en je hebt alles wat ze in China Town verkopen. Dat scheelt, hier zullen we ons geld niet opmaken. Het is ongelooflijk hoe men daar tussen al die drukte spullen en eten verkoopt en je waant je even in Hongkong.
' S avonds willen we uitgaan en in het reisgidsje staat een techno-club vermeld. Wij willen weleens zien hoe de Thai losgaan op techno en besluiten naar de Ko San road te vertrekken. Daar aangekomen zien we echter alleen maar mannen die ons bij ' pussy-shows' naar binnen proberen te lokken. Hier hebben we natuurlijk totaal geen zin in dus we zeggen dat we op zoek zijn naar Lucifer, de techno club. De mannen vertellen ons dat die gesloten is, maar dat ze ons wel naar een leuke club kunnen verwijzen. Ze zetten ons in een tuktuk en ik krijg meteen spijt. De tuktuk rit is de meest enge taxirit die ik mn hele leven heb gemaakt. De jongen wil duidelijk indruk maken, raced als een gek door het drukke verkeer en tegen het verkeer in. Ik doe een schietgebedje en Li is hysterisch naast me aan het lachen. Gelukkig komen we na 10 minuten aan bij de club. De club heeft de foutste muziek ever, en we worden na 5 minuten al aangesproken door een stel Pakistani's die mij wel zien zitten en me aan hun tafel vragen. Ik bedank vriendelijk en Li en ik gaan samen wat ongemakkelijk aan een tafeltje zitten. De bediendes lijken wel allemaal te koop, want ze verleiden de mannen aan elk tafeltje met een dansje en een lach. Ook hier zie je duidelijk het sextoerisme terugkomen. Hier en daar zie je een lelijke westerse man (lees: kan niks behoorlijks regelen in thuisland) met een veel te jonge thaise dame. Op het podium danst een ladyboy alsof zn leven er vanaf hangt, en hoewel we ons hier nog niet helemaal thuisvoelen, het is wel helemaal Thailand, of je nu wilt of niet. Na een half uur komt er een groepje mannen binnen die ook wat schuchter rondkijken. Na een tijdje raken we met hen in gesprek. Zij blijken ook 'per ongeluk' in de verkeerde club beland. Lotgenoten trekken elkaar aan zullen we maar zeggen:) Het zijn 3 jongens uit Laguna Beach (USA) en ze zijn voor hun werk in Bangkok. Het zijn mode-ontwerpers van een stoer mannenmerk; LRG. Uiteindelijk hebben we met hen toch nog een gezellige avond!
De volgende dag is het tijd om te vertrekken. ' Smiddags gaan we eerst lekker chillen in het grootste park van Bangkok, om vervolgens de bus te nemen naar Chang Mai, de 2e grootste stad van het land, gelegen in het noorden. Na een ramp van een busrit komen we 's ochtends aan. We worden in een prima hostel afgeleverd en besluiten daar te blijven. Chang Mai mag dan de 2e grootste stad zijn, het doet heel provinciaal aan en je voelt je meteen een stuk meer verbonden met het echte ' dagelijkse' Thailand. We besluiten in het hostel een trekking door de jungle te boeken. De volgende dag vertrekken we met een minibusje 3 uur naar het noorden, want ons wordt een niet-toeristische trekking beloofd. Andere tourist offices in Chang Mai bieden trekkings aan met olifantentochten in een vierkant rondje (beetje ponypark-slagharen idee) waarbij je een andere groep alweer ziet afstappen en de Olifanten op die trekking worden continue mishandeld met stokslagen. Het zal ons benieuwen...In onze groep is ook een stel dat 3 jaar in Amsterdam heeft gewoond. Luke uit de UK en Kirstin uit Duitsland. Luke is schoenontwerper voor Bikkembergs. Ze zijn samen een jaar op wereldreis en vertellen de meest fantastische verhalen, o.a. over erbarmelijke omstandigheden in India. We hebben een echte klik met hen en reizen nu nog steeds met hen samen in Laos, toevallig dezelfde route.
De eerste dag van de trekking bestaat uit een hiking door de bergen. Onze gids is een klein thais mannetje die prasi heet maar we Mr. P mogen noemen. Hij is 62 maar springt nog rond als een jonge god.
We hebben voor de trektocht een jongen uit Amsterdam ontmoet, die met zijn moeder de trekking doet. Ze is niet meer de jongste, heeft astma maar rookt als een ketter en komt soms maar net de heuvel op. Het is echter een geweldig mens, haar humor doet ons steeds in lachen uitbarsten. Zo roept ze: zit dit ook bij mn ziektekostenverzekering als ik hier sneuvel, en ze roept dat ze erin is geluisd door haar zoon. We slapen in een prachtige vallei, waar de lokale bevolking ons 's avonds heerlijk eten voorschoteld. Lekkere Thaise groene curry, sweet & sour en Tauge. Ik moet trouwens zeggen dat het eten me steeds beter bevalt, en hoewel ik soms nog in de brand sta is het een geweldige en zeer gezonde keuken. In tegenstelling tot mijn reis in Zuid Amerika heb ik hier nog niet 1 x ' op de pot' gezeten en dat komt echt door het pittige eten. De pittige kruiden doden namelijk de bacterien in het eten. En hoewel ik in het begin nog wat huiverig was voor op straat eten, zijn we er nu achter dat dit behalve goedkoop ook superlekker is, en de hygiene veelal prima is.
Terug naar de jungle tocht..De overnachting is de 'worst-ever'.
We slapen in een hut van bamboe op de grond zonder matrassen met enkel een paar dekens. Het is ijskoud en ik slaap de hele nacht niet. In tegenstelling tot Glamourpoes Li, die (weliswaar ingepakt als een mummy) slaapt als een roosje, de bitch:). We besluiten dan ook dat dit de enige jungletocht van de reis zal worden. Back to basic is leuk maar niet meer dan 1 nacht.
We zijn de nacht snel vergeten als we de olifanten zien waarop we de 2e dag een uur lang mogen rijden. Stoere Li gaat meteen op de nek van de Olifant in plaats van het bankje bovenop, en na een paar minuten volg ik ook. Het is een geweldige rit, en er is ook een schattig babyolifantje bij. Die later toch niet zo heel schattig en toch echt een dier bleek toen ze niet met Li op de foto wilde en bijna op haar afstormde. Wel leuk fotomateriaal voor mij, dat dan weer wel;)
Als we terug zijn in Chang Mai, hebben we een paar uur om te eten alvorens de bus te pakken. We belanden in een heerlijk restaurantje bij een guest house ergens in een achteraf straatje en schuiven aan bij een belgische jongen. Het is een typische backpacker met lang haar die cherry-shag rookt en een buddha boekje op schoot heeft. Hij vertelt ons een bijzonder verhaal. Hij heeft 5 maanden in Chang Mai gewoond met zijn vorige vriendin, en is even terug geweest in Belgie voor een bijzondere 'daad'. Zijn beste vriendin (lesbisch) wilde namelijk een kind met haar vriendin, en hij werd gevraagd als zaaddonor. Dit heeft hij gedaan en hij is nu vader. Als compensatie hebben zij een ticket naar Thailand voor hem betaald, zodat hij weer terug kon gaan. We vragen hem het hemd van het lijf, en ik voel me net Joris van 'Hello Goodbye'. Hij vertelt dat hij in het begin het kindje graag wilde zien, maar nu hij heel ver weg is er eigenlijk niet zo veel aan denkt.
Als Li en ik teruglopen naar ons hostel om ons klaar te maken voor onze busrit naar de grens met Laos, zeggen we tegen elkaar dat we in een kleine week echt al bizar veel hebben meegemaakt, en wat een interessante mensen allemaal!
Op woensdagavond 21 december vertrekken we in een busje naar Laos. Ik raak in de bus in gesprek met twee mannen uit Nederland die momenteel in Brussel wonen en werken voor de Europese commissie. Eentje vertelt dat hij nu tussen 2 banen in zit en zich na zijn vakantie gaat bezig houden met het Noordpool beleid van de europese Unie.
Om 00.00 is het dan zo ver. Ik ben jarig! Li geeft me een briefje waarop staat dat ik mn cadeau in NL nog krijg, maar dat ze lachend naar mn verhalen luistert die ik aan de mannen vertel en het tot nu toe geweldig vind om mij als vriendin te hebben en met mij te reizen. Zo'n briefje is natuurlijk super om te krijgen, en ik houd natuurlijk ook van mijn lieve kleine poepchinees:) We kunnen super met elkaar opschieten en hebben al veel gelachen op deze reis. Beter kan ik het wat dat betreft niet treffen!
We overnachten in een hostel en na urenlang gedoe bij de grens (lees: de meest inefficiente grenspost ooit; we hebben wel 6 x (!) ons paspoort moeten laten zien!) vertrekken we de volgende dag vroeg met de boot naar Pakbeng, onze eerste bestemming.
Onderweg ontmoeten we een paar gezellige nederlandse gasten, Marcus en Klaas uit Schipluiden. We lachen de ballen uit onze broek en ik spreek met hen af dat we de avond van 22 december eens even flink de bloemetjes buiten gaan zetten op mijn verjaardag.
We gaan eerst eten met de mannen van de europese commisie en schuiven later aan bij Marcus en Klaas in een ander restaurant, voor een potje lekker oudhollandsch slap gezever.
Nu sluit alles om 23 uur in Laos (waarschijnlijk een gevolg van het communisme in dit land), en als de barman het zat is zegt ie tegen ons: blijf maar zitten en doe zelf het licht uit. Waarop hij het lichtknopje aanwijst en vertrekt. Wat een geweldig land, ik zie het al voor me dat dit in NL gebeurt. Baas in je eigen kroeg, wat wil je nog meer:) We halen rum op uit de kamer (had ik speciaal voor mn verjaardag gekocht) en drinken dit op. Het wordt steeds gekker en nadat we een (1,5 meter grote) menukaart van het restaurant aan de overkant als grapje in ons restaurant hebben geplaatst besluiten we een stuk te gaan lopen. We horen ergens muziek op een berg aan de rand van het dorp en besluiten de berg te beklimmen. Klaas pakt per ongeluk een stroomdraad beet en alle lantaarnpalen in de straat beginnen te flikkeren. Bijna heel Pakbeng zonder stroom, goed gedaan Klaas:) Eenmaal boven gekomen zijn we ineens op een Laotiaanse bruiloft (!) De locals beginnen met ons te dansen en zijn ook wel een beetje verbaasd dat wij ineens daar staan. Ze hadden nog nooit een toerist op die manier boven op de berg zien komen. Na 15 minuten willen ze toch verder met hun eigen prive feestje en sturen ons met een local terug naar het guest house. We lopen verder en we komen verspreid over de weg 4 locals tegen. Ik heb even het idee dat we beroofd gaan worden maar gelukkig is er niets aan de hand.
Onderweg maken we nog een stop bij een andere bar met locals, waar net een karaoke aan de gang is. Klaas plugt zijn ipod in de muziekinstallatie en Frans Duits schalt uit de speakers. Hij zingt uit volle borst mee, waarna Marcus het overneemt en op theatrale wijze een potje hollandse Bingo vertolkt door de microfoon.
Ik hoop van harte dat er een paar Nederlanders zijn die dit hebben gehoord en zich afvroegen; hoor ik dit nu goed of is dit een droom?
Ik heb in ieder geval een van de meest, zo niet de meest fantastische verjaardag ooit gehad:)
De volgende dag hebben wij onze reis voortgezet naar Luang Prabang, een plaats die op de world-heritage list staat vanwege de enorme hoeveeklheid prachtige tempels en monumenten...
Maar daarover volgende keer meer...;)
Liefs,
Hannie & Li